Gearriveerd!

Het is pas 9 juni en ik kan nu al een boek schrijven! Op dit moment ben ik in het internetcafe van de Youth harvest foundation in Bolgatanga. Natuurlijk bleek mijn koffer toch nog 1 kg te zwaar, dus na het overladen van alle patroonbladen in mijn handbagage, kwam het weer goed. Bij de douane ook mijn handige zakmes nog in moeten leveren, zat per abuis in mijn handbagage! Hoe dom ! Zonder tranen uitgezwaaid door mijn favoriete mannen, daarp, ben ik best trots op mezelf want afscheid nemen is niet zo mijn ding. De vlucht verliep prima, helaas was er geen contactpersoon om mij op te halen maar kreeg ik al snel hulp van een ghanese airportwerker, hij belde voor me en tenslotte kwam ik keurig op mijn logeeradres terecht. Er was in het donker nog geen spoor te zien van de hevige regenval van voorgaande dagen. Ik wilde graag mee naar de kerk, dus snel naar bed en zondag om 7 uur begon de mis. We liepen naar de kerk, dwars over open riolen en langs modderplassen met weggespoeld puin en beton, duidelijk sporen van het noodweer. Een echte latijnse mis, inclusief heilig avondmaal, een swingend koor en iedereen prachtig aangekleed, allerlei gewaden en jurken in de meest mooie kleuren, ik heb er enorm van genoten! Ik was de enige blanke in die grote open en bomvolle kerk, het is net of ik in een film ben beland! Na een heerlijk ontbijt ga ik met mijn gastvrouw Victoria een busticket kopen voor de rit morgen naar Bolgatanga. Het was een schokkende wandeling, we liepen langs de rampplek waar de ontploffing was. Maar ook hele marktstraten waren onder een dikke laag modder gekomen. Honderden mensen waren keihard aan het werk alle marktkoopwaren weer bijeen te pakken en schoon te maken. Het deed me denken aan de modder van de hurricane op St.Maarten lang geleden. De bus zal maandag om 16 uur vertrekken in plaats van 8 uur wegens alle oponthoud en opbrekingen in Accra door het noodweer. Jammer want dan is het donker onderweg. We vervolgen onze weg in een taxibusje, trotto genaamd, naar het strand. Het verkeer en de trotto zijn op zich al een belevenis, alles rijdt kriskras door elkaar maar ik heb niet een aanrijdig gezien! Op het strand een koude cola en een lunch bij een beachclub. Heerlijk windje erbij en in een uur tijd was het hele strand bomvol met van alles en nog wat: paarden om een ritje te maken, dames met enorme bladen mango's op hun hoofd, verse cocosmelk kon je drinken, of met een slang om je nek op de foto. Groepen jongens van groot tot heel klein acrobatiek aan het uitoefenen, van alle kanten muziek, horen en zien verging je op het laatst! ha ha ha, voor je rust niet naar Ghana strand, maar wel geweldig om te zien, het lijkt weer een nieuwe film! Met de trotto naar huis en tot 21 uur voor het drankenwinkeltje van Victoria langs de weg gezeten. Zoonlief van 4 viel op mijn schoot in slaap, een jochie om op te vreten! Ik ging zelf ook 21 uur naar bed, en dat was maar goed ook, want om 3 uur schrok ik wakker van een soort knagend geluid, en sliep daarna niet meer zo best! De geluiden bleven steeds terugkomen, ha ha ha nu kan ik erom lachen maar ik durfde echt mijn bed niet uit om het licht aan te doen, en ik kon mijn superlamp natuurlijk ook niet meer vinden. Om 6 uur is het licht maar natuurlijk niets te zien, behalve een open hele grote baal rijst pal naast mijn bed! Victoria bevestigde mijn vermoeden, er waren veel muizen en de kleine poesjes die rondlopen vangen ze nog niet, ha ha ha gelukkig geen ratten bedacht ik me. Voordeel van de nachtbus met airco is dat ik natuurlijk heerlijk heb kunnen slapen, en om 6 uur vanmorgen stond Ibrahim me al op te wachten bij de tolbrug. De chauffeur wist waar ik eruit moest, en mijn koffer was nog eerder buiten dan ik! Ibrahim was met de brommer! Hij zag me al kijken en zei, no worries, we laden je koffer en rugzak op zijn Afrikaans, het gaat passen! Oke, eerst de koffer achterop, Ibrahim met de rugzak op het stuur en als laatste mocht ik achterop klimmen! Ik lag dubbel van het lachen en het was een supercool ritje, het werd al licht, en al gauw arriveerden we op de compound, waar ik 1 nachtje blijf. KLamboe opgehangen, laken op bed en even nog wat uitgerust. En nu word ik wegwijs gemaakt in Bolgatanga door een Amerikaanse vrijwilliger die al bijna 2 jaar hier aan een opdracht werkt en zijn we in het internetcafe van de Youth harvest foundation beland. Nergens is goedwerkende wifi, dus ben ik al blij met het cafe.

Foto's downloaden behoort niet echt tot de mogelijkheden, maybe later!  Ik kan dus helaas niet reageren op jullie reacties. Heb het tot nu toe geweldig naar mijn zin, ben nog wel aan het acclimatiseren, slik wat pillen om de darmen tot rust te brengen en enig licht lichamelijk ongemak hoop ik snel achter me te laten, zo kamp ik sinds zondagochtend met een doof rechteroor, ws. van het vliegen, en zijn mijn enkels gezwollen naar 13 uur in de bus, ha ha ha ik word duidelijk een dagje ouder en de tropische hitte hakt er best in, maar staat mijn ongekend plezier gelukkig niet in de weg, en dan moet het echte werk nog beginnen! Morgen naar mijn gastgezin, ik probeer uiteraard mijn verslag te vervolgen! Groeten uit een fantastisch land met gastvrije en zeer behulpzame mensen!