Welkom in Afrika!

Vanuit het internetcafe in een trotto weer naar huis, de trotto was op het dak geladen met een stuk of 9 geiten. Ik zat bij het open raampje, toen een van de geiten onderweg door de hobbels in de weg half van het dak gleed, draaide nietsvermoedend mijn hoofd om en keek ineens recht in de ogen van een gillende geit! Schrok me dood natuurlijk, iedereen begon te lachen, onderweg moesten we 3x stoppen om een afgezakte geit recht te trekken. Inmiddels was het donker, liet de politiepost ons nog allemaal uitstappen en instappen, weet nog steeds niet precies waarom, maar was best beetje beangstigend, een schreeuwende politieambtenaar in een camouflagepak, je denkt dan echt waar gaat dit over, gelukkig kwamen we met het lichtje op de gsm van Mario heelhuids thuis aan. De volgende morgen haalde Ibrahim me weer op met de motor, die ik dus eerder een brommer noemde. Een heerlijke rit gehad naar het kantoor van de Youth Harvest Foundation. Abigail gaf me een warm welkom en een rondleiding, en met een heerlijke smoothie sloten we het bezoek af, en gaan we naar het Step Up project. Ik maak kennis met Martha, de manager, en de andere dames die er zijn. Er liggen ook nog 3 babies in allerlei hoekjes op de grond, en wederom volgt een warme kennismaking, met veel vrolijkheid en gelach, het wordt steeds leuker hier! Daarna brachten ze me naar het gastgezin, waar moeder Jennifer de scepter zwaait. Mijn kamer mag gerust lux genoemd worden, er ligt zeil, er is electriciteit, een nieuwe matras, en zelfs een spiegel! Al snel werd mijn fiets bezorgd, inclusief een heerlijke fan voor op mijn kamer, vanuit de YHFG. Mijn nacht kon niet meer stuk, dacht ik.....Na een heerlijke wasbeurt met een emmer water en een bakje om water te scheppen erbij, heerlijk in de betonnen buitendouche, lag ik al vroeg op bed. Om 1 uur barstte er een flink onweer los met een enorme klap en viel de stroom en dus ook mijn fan uit....die tropische regenstromen op een golfplaten dak maken echt veel herrie, maar er kwam geen druppel naar binnen en het dak bleef er ook op, dus ben ik uiteindelijk weer in slaap gevallen.

Mijn eerste werkdag : op de fiets naar het werk, Frank de man van Jennifer fietste mee omdat ik de weg nog niet weet. Ik merkte dat ik het steeds warmer kreeg, en het trapte ook heel zwaar, later kwam ik erachter dat de weg best wel aardig omhoog liep, en het is kwartiertje omhoog trappen, dus ik hoop nu natuurlijk dat deze dagelijkse work out ook mee zal helpen wat kilo's in Afrika achter te laten! 

Martha laat me alles zien en vertelt over het project, ik praat met alle aanwezige dames en de dag vliegt om. Mijn patroonbladen worden met grote belangstelling ingekeken, Martina zoekt vast een jurk uit, en ik word de hele dag door verwend met koud water. De sfeer is prima, hier ga ik het wel uithouden, joepie, ik voel me steeds beter, dit wordt een mooie ervaring! 

De tweede dag fiets ik alleen naar werk, in 1x goed! Ik moet wel even bijkomen na zo'n stevig ritje, maar ja, je moet er iets voor over hebben toch?

Ik loop met een van de dames een rondje langs het plein met alle andere winkeltjes en stel me voor aan alle mensen. Ik zie de prachtigste spullen, leren tassen,  mooie afrikaanse kralen en sieraden en vergaap me aan elke winkel.

Ik spreek met Martha over het project en over de dingen die we zouden kunnen verbeteren. Ze vertelt over de gang van zaken, wie de klanten zijn en hoe de dingen gaan in Bolgatanga. Inmiddels ben ik van plan zelf een jurkje te maken voor dochter Lodi van 11 jaar, ze werkt erg hard en loopt de hele dag af en aan met grote bakken water op haar hoofd. Zoon Roland van 16 is ook zeer attent, hij heeft een kakkerlak van mijn kamer verwijderd, en vroeg ook om een overhemd, dus die gaan we in de Step Up maken, is gelijk weer een ordertje.

Vandaag is het zaterdag, na een hevige regenbui wat het heerlijk koel weer, ik bezocht met Jennifer de markt, een geweldig mooie chaos van kleuren en geuren en geluiden en mensen, bijna niet in woorden te vatten dus heb ik maar wat foto's gemaakt die ik later toe zal voegen. Natuurlijk heb ik ook wat prachige stoffen gekocht. Na een lekkere lunch met Jennifer zit ik nu in het internetcafe en sluit snel af, want Jennifer wacht al die tijd op me in de smoothiebar. Morgen gaan we naar de kerk, deze keer geen rooms katholieke kerk, maar ik heb nog niet begrepen wat voor kerk dan wel, dus dat is nog een verrassing. Mijn weekend kan al niet meer stuk, het is hier fascinerend, boeiend, bloedheet, leuk, en zo kan ik nog wel even doorgaan, ik geniet van alle nieuwe impressies, elke dag komen er nieuwe dingen langs, het is echt super!